OSMANLI’DA CİNSELLİĞİN SAKLI KIYISI 2. BASKI

Fahişelik çoğu zaman “dünyanın en eski mesleği” olarak anılır. Belki doğrudur da. Fakat bueylemin ortaya çıkmasına yol açan toplumsal faktörler nelerdir? İşte bu çalışma, bu soruyu1878-1922 yılları arasında İstanbul özelinde fahişelerle iktidar pratikleri arasındaki ilişkilerüzerinden olduğu kadar fuhuş sektörünün kadın-erkek isimsiz aktörlerinin davranışlarıbağlamında cevaplamaya çalışıyor. Osmanlı Devleti’nde modernleşme hareketlerinin 19.yüzyılın ikinci yarısından başlayarak tedricen ivme kazanması konuyu daha da ilginç kılıyor.Bu tarihlerden önce de varlığı bilinen ancak haklarında sessiz kalınan ya da susulmasıönerilen fahişeler artık bilhassa medikal düzenlemeler aracılığıyla daha görünür aktörlerhaline getiriliyorlar. Frenginin yayılmasını durdurmak amacıyla Batılı ülkelerde yürürlüğekonulan kanunlar ve uygulamalar Osmanlı yetkililerinin de dikkatinden kaçmıyor. Onlar dahastalık söylemi üzerinden bir kontrol mekanizmasının yaratılabileceği düşüncesindebirleşiyorlar. Böylece medikal kontrollerle kadın bedeninin en mahrem ayrıntısına kadarincelenmesine olanak tanıyan ikircikli ve çifte standartlara dayanan bir tıp anlayışı gelişiyor.Bu ise fahişe olan ve olmayan kadınlar arasındaki “cinselliğin saklı kıyısı”nı daha görünürkılıyor…