Hacılar ve Sultanlar (1517-1683)

Hicaz bölgesinin Memlük Sultanlığı’ndan alınması üzerine Osmanlı Sultanları Hâdımü’l-Haremeyn sıfatı ile hac merasiminin, hacıların ve İslamiyet’in kutsal şehirleri Mekke ve Medine’nin hamisi sıfatına sahip oldular. Hacıların çoğu için tehlikeli ve zorluklarla dolu bir yolculuk ifade eden haccın Osmanlı idari yapılanmasında ve yerel yönetimlerdeki yansımalarını, alınan önlemleri ve oluşan toplumsal faktörleri ele alan Kitap bunun için birincil idari arşiv kaynaklarından ve dönemin hacı anlatılarından yararlanıyor. Hicaz bölgesinin ekonomik, toplumsal ve siyasi durumunu, meşruiyet açısından kilit önemini ve bölgenin mimarisini de inceliyor. Dönemin İslam coğrafyasındaki jeopolitik mücadeler boyutunda da Hint Sultanlıkları, İran Safevi Devleti, Orta Asya Hanlıkları, Körfez Emirlikleri ve Osmanlı İmparatorluğu’nun özel uğraşları, komploları ve mücadeleri de yer alıyor.

“Hacılar ve Sultanlar” hem anlattığı bölgeyi hem Osmanlı İmparatorluğu’nun genelini hem de 16. ve 17. yüzyıl İslam dünyasını zengin ayrıntılar ile anlatıyor, kurguluyor ve çözümlüyor.